بررسی نگرش جامعه حرفه ای حسابرسی ایران نسبت به خطر حسابرسی با رویکرد بخش عمومی

خطر حسابرسی را می­توان به معنای ناتوانی یک حسابرس در کشف خطاها و یا محاسبات غلط عمدی (مثل تقلب) در هنگام بررسی صورت های مالی شرکتی دانست. از آنجائیکه اولویت اصلی سهامداران کسب اطمینانی معقول از گمراه­کننده نبودن صورتهای مالی است، لذا کاهش ریسک حسابرسی به حداقل سطح ممکن می­تواند از جمله اولویتهای اصلی هر حسابرسی به شمار آید. هدف این تحقیق، بررسی نگرش جامعه حرفه­ای حسابرسی ایران نسبت به خطر حسابرسی در بخش عمومی است. جامعه آماری تحقیق عبارت بود از: حسابداران رسمی شاغل در سازمان حسابرسی، موسسات عضو جامعه حسابداران رسمی، انفرادی و اعضای هیات علمی دانشگاه­ها (صرفاً تجربه حسابرسی در بخش عمومی را داشته اند). با استفاده از فرمول کوکران 89 نفر بعنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده­های تحقیق  از پرسش­نامه محقق ساخته استفاده شد. برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون خی­دو در سطح اطمینان 95% استفاده شد. یافته­های تحقیق نشان می­دهد که  سطح دانش و تجربه پاسخ دهندگان در زمینه­ی حسابرسی مبتنی بر ریسک در سطح مناسبی قرار دارد. همچنین یافته­های تحقیق نشان می­دهد که ویژگی ­های فردی (جنس و سن) و اجتماعی (سطح تحصیلات، محل اشتغال و سابقه­کاری) تاثیر معناداری بر آگاهی پاسخ­دهندگان از حسابرسی مبتنی بر ریسک ندارد.